Een "medical" volunteer

Ik ben inmiddels alweer aan mijn 4e week vrijwilligerswerk bezig! Wat gaat de tijd toch snel!!!Ik heb het nog steeds naar mijn zin en heb opnieuw ondervonden welke aspecten van mijn baan als verpleegkundige ik zo leuk vind.
Ik zal de verschillende onderdelen van mijn "medical" vrijwilligerswerk wat uitleggen. Elke ochtend bestaat uit een medicalblok en elke middag hebben we een activiteit die meer op de community is gericht.(adultlitaracy, afterschool, artsclub, building, painting, mathsclub, readingclub, old peoples home...)
Mijn ochtenden wisselen ook wat af maar minder frequent. Afgelopen maandag ben ik bijvoorbeeld naar een kliniek in de wijk Dambwa geweest. Mensen gaan naar de kliniek op het moment dat wij in nl naar onze huisarts gaan. Aangezien ik hier in Zambia niet geregistreerd ben als verpleegkundige mag ik hier niet alle handelingen uitvoeren die ik in NL wel zou mogen. HIerdoor worden mijn activiteiten erg gelimiteerd. Het bestaat uit het assisteren van de verpleegkundigen hier. Dat kan zijn helpen met het wegen van babies of het meten van bloeddruk, temp, gewicht. Deze beide activiteiten worden hier vaak en veeeeel gedaan. Vorige week vrijdag hebben mijn 2 collega`s zo`n 150 babies gewogen terwijl ik bij zo`n 60 mensen bloeddruk en temp heb gemeten in ongeveer 1,5uur tijd... Het leuke eraan is dat ze er omkomen in het werk en dus erg blij zijn met een paar handen extra. Dit laten ze op een prettige manier blijken wat het leuk maakt om er te zijn.

Een ander onderdeel is het Home based care. Dit is zoals ik eerder ook eens heb beschreven een soort thuiszorg. Ik ga met een tolk en een vrijwilliger uit de wijk waar we die dag zijn, de zieke mensen af. Dit is ver uit het leukste onderdeel. Het gaat om het uitvragen van een probleem en mensen vervolgens adviseren wat ze het beste kunnen doen. Ook erbid ik regelmatig wonden. Er komt vaak aan het licht dat mensen naar de kliniek moeten om een test uit te laten voeren of medicatie door een arts uit te laten schrijven. Maar daarnaast leer je veel over de cultuur en je krijgt letterlijk een inkijkje in wat er allemaal gebeurd in die wijk. Ook krijg je inzicht in hoe de gezondheidszorg hier is geregeld en wat de beste wegen zijn om te bewandelen om iets gedaan te krijgen.
Ik heb in mijn eerste week meegemaakt dat een man een gebroken been had, maar niet eens voldoende ingegipst was om zijn been te stabiliseren. Vreselijk om te zien dat die man hierdoor misschien nooit meer normaal zal kunnen lopen omdat de breuk niet goed kan helen. Ook merk je dat sommige mensen liever thuis blijven en wachten tot er misschien een blanke langs komt die misschien wat medicatie bij zich heeft. Dan gewoon even naar de kliniek gaan om daar de juiste medicatie te gaan halen.
Wat me ook heeft geschokt is de hoeveelheid mensen die hier aan HIV/AIDS lijden. HIer in LIvingstone is het 1op4 mensen!!! Veel mensen die ik in de wijk bezoek zijn HIV positief en hebben daar last van of iets dat ze krijgen omdat ze HIV hebben.... De eerste week schrok ik van mezelf omdat ik eigenlijk gewoon een beetje bang was voor de mensen met HIV. En dat terwijl ik weet dat het niet zomaar overdraagbaar is. Kun je nagaan hoe het taboe is onder de mensen hier. Die veelal erg weinig over HIV weten en er ook niet over praten. Bijvoorbeeld: Op het moment als we een nieuwe patient zien en vragen naar ziektegeschiedenis, vragen we of ze ARV`s gebruiken(medicatie die mensen met HIV slikken) en niet of ze misschie HIV positief zijn. Anders wordt er niet eerlijk geantwoord.

Een ander onderdeel is het Maramba old peoples home. Dit is een van de 10 bejaardenhuizen in heel Zambia. Het hoort hier in de cultuur dat kinderen voor hun ouders zorgen en dus zijn er ook maar weinigen die er terecht komen. Ook hier komen we de zieken bezoeken om advies te geven of naar een kliniek te verwijzen. Hier is het vooral schokkend om te zien hoe weinig ze nog hebben. De meesten hebben 2 paar kleding en het bed met klamboe waar ze in slapen. Men kent hier geen pensioen of AOW en dus kunnen de mensen bar weinig.

Tot slot is er vorige week nog een activiteit voor mij bijgekomen. Namelijk het geven van een HIVcursus op een middelbare school. Erg leuk om me extra te verdiepen in HIV/AIDS. Opnieuw schokkend om te merken hoe weinig mensen hier over HIV/AIDS weten, maar ook over bijvoorbeeld sex. Tijdens de tweede les hadden we vorige week een vragendoos neergezet. Dus als leerlingen vragen hadden maar die niet klasikaal wilden stellen dan kon dat op deze manier anoniem. Onvoorstelbaar hoeveel basiskennis deze kinderen op 16 a 17 jarige leeftijd missen. Er werden vragen gesteld als: Waarom worden vrouwen ongesteld? Vanaf welke leeftijd is het oke om sex te hebben? Kan ik HIV krijgen door een muggenbeet?
Ik ben dan ook enorm blij dat ik in ieder geval deze kinderen een hoop heb kunnen leren en dat ze het aangedurft hebben om de vragen aan ons te stellen. Donderdag mag ik les 3 gaan geven :D

Ik hoop dat ik jullie op deze manier heb kunnen verduidelijken wat ik hier precies mag doen.

Tot slot wilde ik ook nog even vermelden dat ik een onwijsgave verjaardag heb gehad afgelopen zondag!!! De dag begon met zwemmen op het randje van de victoriafalls. Spannend en adembenemend mooi tegelijk! Om vervolgens er 100m vanaf lekker te ontbijten.
Einde van de middag met alle vrijwilligers en een aantal stafleden in het duurste hotel in Livingstone een hightea gedaan en aan de zambezirivier met uitzicht op het vallende water de zonsondergang bekeken. Opnieuw adembenemend mooi!!